عمر بن عبدالعزیز در روزگار خلافت، مردی شایسته، دارای اخلاقی محترمانه، فروتنی و زهد بوده و کوشید بر خلاف دیگر خلفای اموی، شیوه زهد، خدا ترسی و نیکی و عدالت با مردم را دنبال نماید و در این خصوص کارگزاران سابق بنی امیه را کنار گذاشت و افراد شایسته و صالحی را به جای آنان برگزید.
امام حسین بن علی(ع) از چهره ای آسمانی و تابناک تاریخ اسلام بلکه تاریخ جهان بشریت بوده و از فضیلت های فراوانی برخوردار بوده است؛ فضیلت هایی که گذر زمان گردی بر آن ننشانده و کهنه نمی گردد.
در هفته های گذشته برخی از دولت های غربی به بهانه آزادی بیان به تعدادی از افراطگرایانِ کینه توز اجازه توهین و بی حرمتی به مقدس ترین کتابِ مسلمانان و برجسته ترین یادگار رسول گرامی اسلام(ع) یعنی قرآن کریم را صادر نموده و با این رفتارِ غیر متمدنانه که نوعی رواج نفرت، بی احترامی به عقاید دیگران و در یک سخن اقدامی جاهلانه و نابخردانه توصیف می گردد، موجی از ناراحتی را در میان پیروان راستین ادیان آسمانی بویژه مسلمانان ایجاد نموده و واکنش های بسیاری را برانگیخته اند.
امام حسین(ع) از اهل بیتی است که خداوند حکمت و دانش فراوانی را به ایشان(ع) ارزانی فرموده و علوم گسترده ی آنان(ع)، هبه است از جانب خداوند مهربان که از راه تحصیل، تکرار و شاگردی نزد استاد بدست نیامده و خداوند آن علوم فراوان (که بسان دریایی بیکران است) را به آنان(ع) از جانب خویش […]