ابراهیم عزیزی، اشتیاق به خدمت یا اشتیاق به قدرت!

رهبر معظم انقلاب ششم خرداد سال گذشته در دیدار «تصویری» با نمایندگان مجلس یازدهم، ورود نماینده به مجلس و متعاقب آن دستیابی به یک پست دولتی و اجرائی را نهی کرده و تاکید می‌کنند: «... واردشدن در این مسائل و با مسئول اجرائی در این زمینه گفت‌وگوکردن و توافق‌کردن و امثال اینها خطراتی دارد؛ از این بایستی اجتناب بشود... یکی از آسیب‌ها این است که نماینده از اولی که وارد مجلس می‌شود، نقشه رسیدن به فلان پستِ مثلا اجرائی را در سر خودش بپروراند که وزیر بشود، مدیر بشود، فلان بشود...»

در روزهای اخیر نامه استعفای ابراهیم عزیزی برای کوچ پاستور در صحن علنی مجلس قرائت شد البته وی تنها نماینده ای نیست که دردوره دولت سیزدهم در سودای مدیریت های دولتی، خانه ملت را ترک می کند و پیش از او، امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی، سید احسان خاندوزی و سید جواد ساداتی نژاد و علیرضا زاکانی، حضور در مناصب دولتی را به نمایندگی مردم ترجیح دادند.

این در حالی است که از مجلس یازدهم که پسوند انقلابی را یدک می کشد انتظار است که خود را بیش از دیگران خود را به نهی صریح ‌رهبر معظم انقلاب متعهد بدانند و براحتی به رای اعتماد مردم و پیگیری مطالبات و مشکلات حوزه های انتخابیه خود پشت نکنند.

کنار گذاشتن تعهدی که برای جلب اعتماد مردم داده شده است نه تنها شان  و جایگاه برجسته مجلس در راس امور بودن را خدشته دارمی کند بلکه به اعتماد و امید مردم آسیب می زند و این تصور را در اذهان عمومی ایجاد می کند که تمام وعده و وعیدها برای جلب رای ونظر مردم، در نهایت به سکوی پرش برای رسیدن نماینده به جایگاه وزارت و معاونت خواهد شد و آنچه اهمیتی ندارد مطالبات و مشکلاتیاست که مردم از آن رنج می برند.

شاید گفته شود که نماینده هیچ رایزنی و تلاشی برای حضور در دولت ندارد و دولت بدنبال استفاده از تجربیاتش است! که در پاسخ بایدگفت مگر رئیس قوه مجریه می‌تواند تصمیمی بگیرد که در اثرِ آن مردم یک شهرستان در مجلس بدون نماینده بمانند. در ثانی پیشنهاددهنده گناهی ندارد ولی مگر اختیار از آقای عزیزی سلب شده است که نمایندگی مردم را اینطور آسان بر زمین بگذارد.

بدون تردید مردم اقدام نماینده خود در خالی گذاشتن صندلی وکالت حوزه انتخابیه اشان در مجلس را به هر دلیلی که باشد ( شایستگی،اضطرار دولت، تخصص) را نمی پذیرد و آنرا حتی اگر با زد و بند همراه نباشد، نوعی بداخلاقی و بی توجهی در امانت می داند.

آقای ابراهیم عزیزی هر چقدر هم خود را توانمند بداند باید حتی پیش از قبول رایزنی برای تصدی پست دولتی، درد و رنج و محرومیت های بیشمار مردم حوزه انتخابیه اش را پیش چشم می آورد و کورسوی امیدی که در دل بخشی از جوانان و اقشار مختلف مردم کرمانشاه ایجاد کرده و بواسطه آن هرچند در دور دوم انتخابات توانسترای اعتماد لازم را برای راهیابی به خانه ملت کسب کند رابراحتی و با هر چیزی تعویض کند. شما در مرحله دوم انتخابات در شهریور ۱۳۹۹ و خیلی دیر به مجلس یازدهم پیوستید و حالا چه عجلهدارید خیلی زود از مجلس یازدهم جدا شوید؟ نام چنین عجله ای هرچه باشد اشتیاق به خدمت نیست!

یکی از نمایندگان مجلس در واکنش به تلاش برخی نمایندگان برای تصدی مسئولیت های اجرایی به نکته ای اشاره می کند که بسیارقابل تامل است «از هرچه بگذریم، از حق الناس که نمی‌توانیم بگذریم؟! وزیر شدنِ نمایندگان مجلسچه حوزه تک نماینده‌ای باشد کهچه بد و چه چند نماینده‌ای باشدافکار عمومی را جریحه دارد می‌کند، حوزه‌ انتخابیه را بدون نماینده می‌گذارد و از همه بدتر، اعتمادمردم به مجلس و نمایندگی مجلس از بین می‌رود که این نقیصه‌ انتهایی، نظام را متضرر می‌کند که آن شعارها و شورها و این پشتکردن‌ها را چگونه می‌توان در کنار هم گذاشت و فهمید و پذیرفت؟!

مردم غیور و بصیر کرمانشاه به دنبال رأی خود حداقل انتظاراتی از شما داشتند تا صدای آنها در مجلس باشید و ظرفیت های کمبودها و مشکلات آنان را از دولتمردان مطالبه کنید آیا جوانان تحصیل‌ کرده‌ و بیکار کرمانشاه سزاوار سرخوردگی هستند؟

مردم کرمانشاه انتظار دارند تا بی توجهی های گذشته در توسعه و پیشرفت استان و رفع محرومیت از این منطقه که از ظرفیت های فراوان مادی و معنوی برخوردار است را فعال کنید نه اینکه  وکالتشان را با جایگاه بهتر عوض کنید.

و در نهایت اینک کسی که نهی رهبر عزیز انقلاب مبنی بر عدم ورود نمایندگان به دولت را به هر دلیلی زیر پا گذاشت، شایسته نمایندگی هم نیست.

و یک نکته از باب نصیحت دلسوزانه به رئیس جمهور مردمی و جهادی مراقب فعالیت های حلقه نزدیک به خود باشید و نگذارید تجربهدولت نهم و دهم در حذف یاران انقلابی و ولایتمدار که سهم بالایی در معرفی تان به جامعه و بتبع رای آوری تان داشتند، تکرار شود.